Sanktuarium Matki Bożej Bardzkiej Strażniczki Wiary

Medale do nabycia w Sanktuarium!

W Bardzie Śląskim, w kościele Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, prowadzonym przez oo. Redemptorystów znajduje się Sanktuarium Matki Bożej Dolnośląskiej Strażniczki Wiary z figurą Madonny Tronującej. Jest to wyjątkowy punkt na szlaku „Złote Dolnośląskie”. Jak podają wierzenia, Matka Boża ukazywała się w Bardzie kilkukrotnie. Łaski, jakich doświadczali ludzie od czasu objawień, opisał ojciec Józef Schweter. Znamienitą pamiątką z tej mistycznej podróży do miejsca kultu będzie kolekcjonerski medal z kolekcji „Złota Polska”. Automat z medalami znajduje się wewnątrz Sanktuarium. Ciekawym udogodnieniem jest możliwość zakupienia pamiątkowych medali oraz limitowanych kolekcji w naszym sklepie internetowym. To wymarzona okazja dla każdego kolekcjonera.

Łaskami słynąca figura jest najstarszą rzeźbą romańską na Dolnym Śląsku, pochodzi z XII wieku. Większość historyków sztuki uważa ją za dzieło nieznanego artysty z Nadrenii i wiąże jej sprowadzenie z cystersami, którzy przez 600 lat byli gospodarzami sanktuarium.

Figura ma 42,7 cm wysokości i jest rzeźbiona w drewnie bukowym i polichromowana. Przedstawia postać Matki Bożej z Dzieciątkiem na kolanach. Maryja siedzi na prostym tronie z oparciem i poręczami. W prawej, wyciągniętej do przodu dłoni, trzyma kulę ziemską, natomiast Jezus lewą rączką podtrzymuje księgę, prawą zaś wznosi w geście błogosławieństwa. Obie postaci lekko się uśmiechają. Figura jest wystawiona w oszklonej szafce nad tabernakulum. Zgodnie z zachodnim zwyczajem ubierania jest w piękną, zmienianą zależnie od uroczystości, królewską kapę, zdobną srebrem i złotem. W podstawie figury umieszczone są relikwie świętych redemptorystów: św. Alfonsa Liguory – założyciela zgromadzenia oo. Redemptorystów, św. Klemensa i św. Gerarda. Pielgrzymi, oddając szczególny hołd Bogurodzicy, całują w tym miejscu podstawę rzeźby.

Historia figury Matki Bożej (i kult z nią związany) jest bardzo stara i otoczona mgłą legend. Jedna z nich opowiada, że Matka Najświętsza ukazała się w Bardzie pobożnemu młodzieńcowi i podarowała mu tę właśnie figurkę. Młody człowiek, wzruszony darem, umieścił ją w przydrożnym drzewie, aby Maryja błogosławiła wszystkim wędrowcom przechodzącym drogą. Stare kroniki podają, że w roku 1270 przejeżdżający tędy czeski rycerz doznał uzdrowienia. Od tego wydarzenia datuje się początki licznych pielgrzymek, które stały się jeszcze liczniejsze od 1440 roku kiedy to, wedle również starej tradycji, ukazała się na Górze Bardzkiej Matka Boża płacząca, zostawiając na skale ślad stopy. Liczne uzdrowienia ściągały coraz więcej pątników, nie tylko z Polski, ale i z Czech, Moraw oraz Niemiec. Świadectwem otrzymywanych łask są, dotąd zachowane, liczne obrazy wotywne, ilustrujące niezwykłe łaski uproszone za przyczyną Matki Bożej. Obrazy te są jednocześnie dokumentem przedstawiającym życie tych, którzy prosili o łaski. Znajdują się one w Kaplicy Wotywnej stanowiącej część klasztoru pochodzącego z lat 1712-1716, który wzniesiono obok Sanktuarium. Piętro klasztoru jest siedzibą Muzeum Sztuki Sakralnej. Najcenniejszym eksponatem jest monstrancja ze złoconego srebra z 1674 roku, której fundatorem był opat kamieniecki. Warta uwagi jest również kolekcja korpusów ukrzyżowanego Chrystusa.

W początkach XVIII wieku wybudowano drogę kalwaryjską i 6 kapliczek poświęconych Matce Bożej, a w początkach XX wieku nowi gospodarze sanktuarium, oo. Redemptoryści wytyczyli tzw. „drogę różańcową” złożoną z 15 kaplic. Na Górze Bardzkiej natomiast, uznanej za miejsce objawienia, zachowała się kaplica wybudowana w roku 1619. Sanktuarium w Bardzie przyciąga uwagę zwiedzających również za sprawą wspaniałych organów. Zbudował je Franz Josef Eberhardt w 1759 roku. Ten bardzo cenny instrument zachwyca zarówno melomanów, jak i miłośników oryginalnych zdobień. Bardzkie organy są cennym zabytkiem w skali europejskiej.